поручить | |
gen. | encargar; confiar; encomendar |
patents. | ordenar; mandar |
поручиться | |
gen. | abonar a alguien; dar por seguro |
заключение контракта | |
econ. | contratación |
| |||
abonar a alguien (за кого-л.); dar por seguro (Desperado777) | |||
avalar; fiar (за кого-л.); prestar caución | |||
| |||
возложить исполнение encargar; вверить чьим-л. заботам confiar; encomendar | |||
| |||
ordenar; mandar |
поручить заключение контракта: 1 phrase in 1 subject |
Commerce | 1 |