Цвет небесный, синий цвет,
Полюбил я с малых лет.
В детстве он мне означал
Синеву иных начал.

И теперь, когда достиг
Я вершины дней своих,
В жертву остальным цветам
Голубого не отдам.

Он прекрасен без прикрас.
Это цвет любимых глаз.
Это взгляд бездонный твой,
Напоенный синевой.

Это цвет моей мечты.
Это краска высоты.
В этот голубой раствор
Погружен земной простор.

Это легкий переход
В неизвестность от забот
И от плачущих родных
На похоронах моих.

Это синий негустой
Иней над моей плитой.
Это сизый зимний дым
Мглы над именем моим.

1841

ცისა ფერს, ლურჯსა ფერს,

პირველად ქმნილსა ფერს

და არ ამ ქვეყნიერს,

სიყრმიდგან ვეტრფოდი.

და ახლაც, როს სისხლი

მაქვს გაციებული,

ვფიცავ [მე] — არ ვეტრფო

არ ოდეს ფერსა სხვას.

თვალებში მშვენიერს

ვეტრფი მე ცისა ფერს;

მოსრული იგი ცით

გამოკრთის სიამით.

ფიქრი მე სანატრი

მიმიწვევს ცისა ქედს,

რომ ეშხით დამდნარი

შევერთო ლურჯსა ფერს.

მოვკვდები — ვერ ვნახავ

ცრემლსა მე მშობლიურს, —

მის ნაცვლად ცა ლურჯი

დამაფრქვევს ცვარს ციურს!

სამარეს ჩემსა, როს

გარს ნისლი მოეცვას —

იგიცა შესწიროს

ციაგმან ლურჯსა ცას!